Ο Σύνδεσμος Εταιριών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ) επικροτεί επί της αρχής τις προτεινόμενες από τη ΡΑΕ ρυθμίσεις για την εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ από αυτοπαραγωγούς με ενεργειακό και εικονικό συμψηφισμό ενέργειας.
Ιδιαίτερα σημαντικές θεωρούμε τις παρακάτω πρόνοιες:
- Την επέκταση της περιόδου συμψηφισμού από ένα (1) σε τρία (3) έτη.
- Τη δυνατότητα εγκατάστασης ιχνηλατών για τα συστήματα επί εδάφους.
- Την αύξηση της ισχύος των συστημάτων που μπορούν να εγκαθίστανται στα ΜΔΝ από νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου (έως 300 kWp στην Κρήτη και έως 100 kWp στα λοιπά ΜΔΝ).
Θα θέλαμε να σταθούμε ιδιαίτερα σε ένα ζήτημα για το οποίο έχουν ήδη εκφραστεί αποκλίνουσες απόψεις, το θέμα επιβολής του ΕΤΜΕΑΡ στην περίπτωση των αυτοπαραγωγών. Στο σχέδιο της ΡΑΕ καταγράφονται δύο διαφορετικές εκδοχές:
- Επιβολή ΕΤΜΕΑΡ επί της συμψηφιζόμενης ενέργειας (απορροφώμενης μείον εγχεόμενης), ή
- Επιβολή ΕΤΜΕΑΡ επί της απορροφώμενης από το δίκτυο ενέργειας (όπως ισχύει μέχρι σήμερα).
Ο ΣΕΦ υποστηρίζει την πρώτη εκδοχή, δεδομένου ότι διαφορετικά ο αυτοπαραγωγός επιβαρύνεται εμμέσως με ΕΤΜΕΑΡ και επί της εγχεόμενης πράσινης ενέργειας, κάτι που δεν ισχύει για τις περιπτώσεις ανεξάρτητων παραγωγών ΑΠΕ που εγχέουν όλη τους την παραγόμενη ενέργεια στο δίκτυο.
Το επιχείρημα ότι το ποσοστό ταυτοχρονισμού παραγόμενης-καταναλισκόμενης ενέργειας είναι σχετικά μικρό (και συνεπώς υπάρχει επιβάρυνση του Διαχειριστή Δικτύου ο οποίος “αποθηκεύει” κατά κάποιο τρόπο πράσινη ενέργεια στο δίκτυο) δεν ισχύει, για τον απλό λόγο ότι ο αυτοπαραγωγός επιβαρύνεται ούτως ή άλλως με τέλη χρήσης Δικτύου και Συστήματος για την απορροφώμενη ενέργεια, πληρώνει δηλαδή τους Διαχειριστές για τις υπηρεσίες που αυτοί παρέχουν.
Όσο για τον κίνδυνο έμμεσης επιβάρυνσης των καταναλωτών από επέκταση της αυτοπαραγωγής (μέσω επιβάρυνσης του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ –ΕΛΑΠΕ-) ας δούμε λίγο την πραγματικότητα των αριθμών όπως αυτή αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία του ΔΕΔΔΗΕ. Αν εξ αρχής ίσχυε η πρώτη εκδοχή αντί της δεύτερης, στο πρώτο 15μηνο ισχύος του προγράμματος (Μάιος 2015-Ιούλιος 2016), η συνολική επιβάρυνση του ΕΛΑΠΕ θα ήταν της τάξης των 150.000 €, δηλαδή 120.000 € σε ετήσια βάση, όταν το σύνολο των ετήσιων εκροών προς τους ανεξάρτητους παραγωγούς ΑΠΕ είναι της τάξης των 1,8 δις € και η συμβολή του ΕΤΜΕΑΡ της τάξης του 1 δις €. Στο Ειδικό Πρόγραμμα Φωτοβολταϊκών σε στέγες, την περίοδο 2009-2016 εγκαταστάθηκαν 375 MWp. Αν υποθέσουμε ότι η επιτυχία αυτή επαναλαμβάνεται και στην περίπτωση του net-metering, όταν μετά από αρκετά χρόνια εγκατασταθούν 375 MWp από αυτοπαραγωγούς (το 15μηνο Μαΐου 2015-Ιουλίου 2016 εγκαταστάθηκαν μόλις 4,1 MWp), η συνολική ετήσια επιβάρυνση του ΕΛΑΠΕ θα είναι της τάξης των 12 εκατ. €. Και αυτό χωρίς να συνυπολογίσουμε τα πολλαπλά οφέλη που έχει η αυτοπαραγωγή και η κατανάλωση της ενέργειας σε τοπική κλίμακα χωρίς σημαντικές απώλειες.
Η υιοθέτηση της πρώτης εκδοχής, μεταφράζεται σε όφελος μικρότερο από 100 € ετησίως για ένα οικιακό καταναλωτή (με σύστημα 3 kWp), κάτι που ρίχνει τον χρόνο απόσβεσης της επένδυσης από τα 10 στα 8 έτη. Αν κρίνουμε από τους εξαιρετικά αργούς ρυθμούς ανάπτυξης του προγράμματος αυτοπαραγωγής μέχρι τώρα, ένα τέτοιο κίνητρο είναι μάλλον επιβεβλημένο.
Ένα ακόμη σημείο προβληματισμού αποτελεί η πρόταση της ΡΑΕ, στις περιπτώσεις εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού, να επιτρέπεται ο συμψηφισμός καταναλώσεων και παραγωγής που συνδέονται “αποκλειστικά στο ίδιο επίπεδο τάσης”. Πιστεύουμε ότι η πρόταση αυτή θέτει εκ των πραγμάτων άσκοπους περιορισμούς στον εικονικό συμψηφισμό και περιορίζει σημαντικά την ισχύ των συστημάτων που μπορούν να εγκατασταθούν.
